کتاب شش شخصیت در جست و جوی نویسنده

اثر لوئیجی پیراندلو از انتشارات قطره - مترجم: پری صابری-دهه 1920

یکی از چهره های اصلی تئاتر مدرن، لوئیجی Pirandello (1936-1867)، درام و طنز نوشت که مناقشات را با خروج های رادیکال خود از تکنیک های سنتی تئاتر آغاز کرد. جالب ترین کار او، شش شخصیت در جستجوی نویسنده، تجسم نوآوری های نوازندگان جایزه نوبل را با ارائه یک نمایش باز پایان در یک مرحله بدون مجموعه. ابتدا در سال 1923 اجرا شد، این کمدی فکری شش نفر را به یک صحنه معرفی می کند که شرکتی از بازیگران برای تمرین مونتاژ شده است. ادعا می کند که خلاقیت ناقص و بی استفاده از تخیل نویسندگان است، آنها خطوط را برای یک داستان می خواهند که جزئیات زندگی آنها را توضیح دهد. در این صحنه ها، این شخصیت های واقعی، همه اعتراف می کنند که بخشی از یک خانواده بزرگ هستند، نمایش های مختلفی را ایجاد می کنند که با اختلافات، وقفه ها و استدلال ها مشخص می شوند. این کنسول در حال جستجو برای چهره های بسیاری از واقعیت است، این کلاسیک در حال حاضر در نسخه ارزان قیمت است که توسط گروه های تئاتری آماتور و همچنین دانشجویان درام استقبال می شود.


خرید کتاب شش شخصیت در جست و جوی نویسنده
جستجوی کتاب شش شخصیت در جست و جوی نویسنده در گودریدز

معرفی کتاب شش شخصیت در جست و جوی نویسنده از نگاه کاربران
Sei personaggi in cerca dautore=Six Characters in Search of an Author, Luigi Pirandello
عنوانها: شش شخصیت در جستجوی نویسنده؛ شش شخصیت در جستجوی مولف؛ شش شخصیت در پی بازی نویس؛ اثر: لوئیجی پیراندللو؛ تاریخ نخستین خوانش: یازدهم ژوئن سال 2000 میلادی
عنوان: شش شخصیت در جستجوی نویسنده : نمایشنامه در دو پرده؛ اثر: لوئیجی پیراندللو؛ مترجم: حسن ملکی؛ تهران، تجربه، 1378، در 127 ص؛ شابک: ایکس - 964648171؛ چاپ دوم 1380؛ موضوع: نمایشنامه های نویسندگان ایتالیایی قرن 20 م
عنوان: شش شخصیت در جستجوی مولف (نمایشنامه)؛ اثر: لوئیجی پیراندللو؛ مترجم: رضا قیصریه؛ تهران، امیرخانی، 1378، چاپ دیگر: تهران، نیلا، 1390، در 168 ص؛ شابک: 9786001220432؛
عنوان: شش شخصیت در جستجوی نویسنده : نمایشنامه در دو پرده؛ اثر: لوئیجی پیراندللو؛ مترجم: پری صابری؛ تهران، قطره، 1384، در 88 ص؛ شابک: 9643415007؛ چاپ دیگر 1393؛ شابک: 9789643415006؛
عنوان: شش شخصیت در جستجوی نویسنده (نمایشنامه)؛ اثر: لوئیجی پیراندللو؛ مترجم: بهمن فرزانه؛ تهران، پنجره، 1387، در 116 ص؛ شابک: 9789647822442؛ چاپ سوم 1392؛
عنوان: شش شخصیت در پی بازی نویس (نمایشنامه)؛ اثر: لوئیجی پیراندللو؛ مترجم: رضا قیصریه؛ تهران، میلکان، 1394، در 150 ص؛ شابک: 9786007845202؛
کارگردان و بازیگرانش در حال تمرین صحنه های تئاتر روی صحنه هستند که ناگهان سر و کله ی شش تن پیدا میشوند و ادعا میکنند: شخصیتهای ذهنی نویسنده ای هستند، که آنها را تا حدود زیادی پدید آورده، ولی نهایتا داستانشان را ننوشته، آنها میخواهند صحنه های زندگی خود را بازی کنند تا کسی داستانشان را بنویسد، و اجرا کند. شش شخصیت در جستجوی یک نویسنده؛ نمایش‌نامه‌ ای ایتالیایی، اثر: لوئیجی پیراندلو ست؛ که در سال 1921 میلادی نگاشته شده است. این نمایش‌نامه، تئاتری پوچ‌ انگار و فراتئاتری درباره ی رابطه نویسنده، شخصیت‌های نمایشش و تمرین‌ کنندگان تئاتر است؛ که در رم، و میان فریادهای تماشاچیان، در اعتراض به روند غیرمنطقی داستان،با کلماتی همچون: دیوانه‌ خانه، در همان سال روی صحنه رفت. پذیرش و عکس‌ العمل تماشاچیان در اجراهای بعدی، به‌ خصوص پس از ویرایش سوم آن، که در سال 1925 میلادی به چاپ رسید و در پیشگفتارش، ساختار و ایده‌ های آن روشن شده بود، بهبود یافت. این تئاتر در 1922 میلادی نیز برای یک سال در تئاتر برادوی روی صحنه رفت. نمایش‌نامه از آثار تاثیرگذار جنبش نوگرایی در هنر به حساب می‌آید.. ا. شربیانی



مشاهده لینک اصلی
یک نمایشنامه بی نظیر، که حول یه موضوع مشخص نمی چرخه ولی درون مایه اصلیش پوچی دنیا و اون چیزیه که ما فکر می کنیم حقیقت و واقعیته
شخصیت ها بی نهایت خوبن و از اون یهتر طرز روایت داستانه که شخصیت ها هم تعریفش می کنن هم بازیش می کنن
پیراندلو خودش رو محدود به صحنه نمایش نمی کنه، از کل فضای سالن استفاده می کنه، حتی تماشاگر ها رو هم مسخره می کنه
وقتی فکرش رو می کنم که یه تماشاگر بخواد همچین تئاتری رو با این همه بازیگر ببینه و یهو وسط کار بدون اینکه پرده
بیفته یا اتفاقی بیفته بیست دقیقه همه بازیگرا بزارن برن و صحنه خالی بشه، مو به تنم سیخ میشه
خودش تو نمایشنامه میگه، @کارهای پیراندلو جوریه که نه بازیگر ازش لدت می بره، نه تماشاگر و نه حتی منتقدین@

مشاهده لینک اصلی
چه کسی لوئیجی پیراندلو هست؟ نویسنده قرن بیستم از سیسیلی. برنده جایزه نوبل. هرگز از او درباره او حرفی نزده است. این بازی، «شخصیت های شیک در جستجوی یک نویسنده» عالی است. Pirandello نوشت این ظهور، اختراع بدون اکسیژن، در بالای Mt. Etna، یا به نظر می رسد. مثل زندگی، کاملا پوچ است بیشتر نمی توان به صفحات خیلی کوچک بسته بندی کرد. من هنوز هم سرش را تکان می دهم. خراب شدن تراژدی، دوزهای طنز، زیرچشمی فلسفه، بازیگران پیچیده و دقیق و مبادلات آنها، یک قطعه روانشناسی، احمقانه بودن انسان و تصادف زندگی است. و فکر می کنم آن را ادامه داد فقط یک سال و نیم، خارج از برادوی، خیلی زود است. در اینجا یک پیام وجود دارد، به نظر می رسد که تعداد کمی دریافت شده است. پیاده سازی می شود

مشاهده لینک اصلی
شش شخصیت در جستجوی یک مرحله یک بازی کمیک (ترسناک) و گیج کننده از شش شخصیت مبهم به دنبال یک نویسنده است که می تواند آنها را در یک کتاب قرار دهد. آنها به شدت به این نیاز نیاز دارند تا بتوانند در جایی زندگی کنند که در آن زندگی می کنند - در صحنه و دور از این دنیای بیپایان مردم عادی، بدون درامایی که در آنها به دنیا آمده است. آنها روی صحنه می نشینند و تقریبا موفق به دریافت کارگردان می شوند تا داستان خود را نیز ارائه دهند. اما در نهایت بازی آنها موفق به ارائه نمی شود - چرا که چگونه داستان خود را بدون وجود نویسنده گم شده می تواند باشد؟ همچنین، چه کسی می تواند در مرحله بازی کند؟ مطمئنا آنها نمی توانند مجاز به بازی کردن باشند! بنابراین درام هرگز تحقق نمی یابد. در عوض، کمدی تلاش های بیهوده خود را در اجرای نمایش های خود ارائه می دهد، چرا که صرفا شخصیت ها، آنها همیشه به مخاطبان نیاز دارند. اما همچنین فاجعه ذاتی در وضعیت وجود دارد - شش کاراکتر توسط نویسنده آنها رد شده است. نویسندگان آنها را به عنوان یک سخنرانی درنظر نگرفتند، زیرا او از طریق داستانشان چیزی درباره زندگی نمیداند؟ در حالیکه نویسنده شما فکر نمیکرد فلسفه ارزشش را داشته باشد، چه کاربردی دارد؟ چگونه می توان نوشتار یا معنای واقعی را در غیاب نویسنده الهی درک کرد؟ این بازی پیچیده باید بر روی صحنه باشد. من می توانم تصور کنم که این بازی را ببینم و لذت زیادی را از ناخوشایند مدیر و غیره به ارمغان بیاورم، اما در صفحات بی معنی یک کتاب، من نتوانسته ام را بگیرم. به طور مداوم تصور آن بر روی صحنه بسیار خسته کننده بود برای حفظ. من منتظر فرصتی برای گرفتن این روی صفحه نمایش یا روی صحنه هستم. این شخصیت ها نمی توانند به طور کامل از زیستگاه طبیعی خود دور شوند. آنها خیلی دقت ساخته شده اند. بازیگران دیگر. نه، نه تنها باور کنید، تنها تظاهر آن است! پدر [با گریه وحشتناک]. پیشگیری؟ واقعیت، آقا، واقعیت! مدیر! پیشگیری؟ واقعیت؟ به جهنم با همه اینها! هرگز در زندگی من چنین چیزی برای من اتفاق نیفتاده است. من یک روز تمام این روزها را از این مردم گذراندم!

مشاهده لینک اصلی
اخیرا، به طور معمول، یک دوست ذکر کرد که او فکر می کند من هستم. در کل من فکر نمی کردم که هستم! در میان چیزهای دیگر، نسخه او از من - غیر قابل توضیح - یک وایکینگ نیست. من کاملا مطمئن هستم که او در آنجا مشغول طراحی است، اما چگونه می دانم؟ آیا بازیگری که در سال 1921 بازیگر شیطان پرورانده است، در مورد چگونگی ایجاد واقعیت های خود، چگونگی انتخاب هر شخصیت را به نحوی که بعضی اوقات به خارج از خودمان می نشینیم، تماشای کاراکترهایمان را انجام می دهیم صحنه های آنها و بعضی از بخش های ما در بیرون از آن نشسته اند، تماشا تماشاگر، و چه کسی می داند که در پایین آن همه چیز زندگی می کند؟ و در مورد ماهیت ذاتی واقعیت: چگونه به هر یک از ما، صحنه هایی که ما از آن زندگی می کنیم، کاملا متفاوت با هر بازیگر در آنها است. این چیزی است که Pirandellos با آن برخورد می کند، حداقل تا زمانی که قانون III زمانی که او شروع به صحبت در مورد فرایند نوشتن و همچنین برای تزیین طرح خود را. همه آنها بسیار هوشمندانه و اغلب خنده دار هستند. شخصیت من از آن لذت می برد. یک شخصیت زیر آن فکر می کند که یک نمایش کوچک است. شخصیت زیر آن است که می ترسد او آن را به دست نیاورد، و شخصیت زیر آن می ترسد که نظر او حتی نوشته نشده است.

مشاهده لینک اصلی
این کار را برای غم انگیز و هیجان آور تحریک \"کتاب\" توسط کتاب LibriVox ساخته شده است. یک خانواده شش به یک تئاتر میرود که در آن یک کارگردان و کارگردان، بازی Pirandello را بازی می کنند (در آن شکایت می کنند که \"هیچ چیز چیزی را درک نمی کند و جایی که نویسنده با ما بازی می کند\"). پدر و مادر (نام نامشخص) آنها را توضیح می دهند و فرزندانشان شخصیت ها در وسط درامایی است که نیاز به یک نویسنده دارد تا آن را واقعی کند و برخی از قضاوت های خود را برطرف کند. اگرچه کارگردان نویسنده نیست، او به اندازه کافی از داستان خود گرفته شده است تا اعتقاد داشته باشد که او می تواند نیازهای خود را با انجام بازیگرانش به تولید برساند. او شروع به خانواده می کند تا داستان خود را دوباره باز کنند و سپس بازیگران سعی می کنند عملکردشان را تقلید کنند. پس از یک بخش خانواده شکایت یا خنده در مورد کیفیت و صحت بازیگران و استدلال می کنند که آنها باید در تولید مورد استفاده قرار گیرد. همانطور که آنها تلاش خود را برای انجام تاریخ خود ادامه می دهند، خانواده را به داستان های خود نشان می دهد عناصری ملودرامایی و غم انگیز، مدیر می کوشد شک داشته باشد که آیا این قابل اعتقاد است و معتقد است که او یک روز تمام تمرین را نابود کرده است. این بازی بسیار شبیه کارگردان سینمایی بود که تلاش کرد تا بسیاری از توپ ها را تحریک کند، بازیگران بالا برده و پاتو های متناقض خانواده بسیار ناکارآمد را از طریق تلاش های جدی خود برای دستیابی به موفقیت از صحنه به دست آورد. داستانی و غیر داستانی در ذهن ما اشتباه گرفته می شود و جادوگری در نقش مدیر، بازیگر و اسکریپت توسط شیوع آن که قبل از چشم ما اتفاق می افتد، تضعیف می شود. یک عنصر از دست رفته نویسنده است، و من فکر می کنم که ما باید به عنوان دلیل موفقیت سرانجام شکست در نظر بگیریم. نخستین بار در سال 1921 به نمایش گذاشته شد، این بازی پیشگویی سمی برای تئاتر نابغه پس از جنگ بود، مانند بکت \"Waiting for Godot\" (1952). این بازی بوگاتی کامل شیب بر عنصر crossovers بین نویسندگان و شخصیت های آنها همچنین استفاده مشترک از این دستگاه را در کارهای پست مدرن چهار یا چند دهه بعد انجام داد. به طور خاص، کالوینو، همدستانش در رمان سال 1979 می نویسد: «اگر در شب زمستانی یک مسافر مسافرتی را با داستان پیچیده ای از خوانندگان شکل دهی و درگیر با مطالب و نویسندگان آنچه که آنها ™ دوباره خواندن این باعث می شود که به عنوان یک مقدمه ای برای کار برنده جایزه پولیتزر (یا گوش دادن) کوتاه، سرگرم کننده باشد. اگر چه بیشتر به عنوان یک نمایشنامه نویس احترام گذاشته می شد، او برخی از رمان ها (و حجم مقالات و داستان های کوتاه) را نوشت. من مشتاقانه منتظر امتحان رمان «ماتیا پاسکال بعد» (1904) هستم.

مشاهده لینک اصلی
آنها می گویند من در ماه ژوئن متولد شدم. روز، سال به نحوی از بین می رود. من با مادرم زندگی میکنم. او به دیوار خیره می شود، آواز خواندن آهنگ های بی توجهی به وجود من در خانه. آیا این چگونه یتیم احساس می کند؟ من در کارگاه لباس مادام پیتزا کار می کردم. فقط یک فروشگاه لباس نبود. این یک خانه فاحشه بود که در آن شب، مشتریان را سرگرم شدم. مادر من از درآمد من آگاه نبود، اما به نظر می رسید که مهم است. سپس یک روز در عشق افتادم در حقیقت، من با چشمهایش عاشق شدم. همان قهوه ای جذاب چشم که من دارم. آنها خیلی خاطره انگیز بودند، آنها من بودند. من می توانم خودم را در آنها ببینم چشمان من در این چهره عجیب و غریب، مسحور، هنوز دلهره آور است. او مشتری من بود، سالخورده هنوز بسیار مهربان است. ماهها گذشت، اما او هرگز به من نگفت. من او را نگاه کردم اما فایده ای نداشتم. آنها می گویند، او خود را از گناه زد. او پدر بیولوژیکی من بود. شرم سرخوردن خون خود او را پس از پیدا کردن حقیقت خود را. بنابراین، همانطور که در یک خون آشام قرار میگیرم، فلز سرد که در برابر دستهای گناهآلود من سوزانده میشود، لبه تیز را به لبهی گرم گوشت چرخاندم. کودکم را کشتم برادر من را کشتم من عملا حاضر به ادامه زندگی هستم شرم و بی حسی روح من را به هیچ چیز نمیرساند. این مرد یک بار مادر من پدرم را ترک کرده بود تا او را دور کند. بنابراین، در اینجا من با زندگی بی وقفه و یک داستان ناتمام به شما می آیم تا به نتیجه گیری نویسنده دست یابید. \"شما\" imbecileâ €، فرشته مدیر مرحله. â € œ شما انتظار دارید که من به این زباله اعتقاد داشته باشم و بازیگران خود را به پوچ بودن خود بپردازند. â € œYesâ €، من تایید، â € œ تنظیمات باید واقع بینانه باشد و باید حقیقت را در قالب آن بدون تغییر بیان شود. â € œI یک شخصیت غیرقابل تحقق آقا، من به طور قاطعانه می گویم: \"من نیاز دارم که داستان خود را به پایان برسانم و آنرا به زندگی برسانم.\" مدیر مدرسه اکنون خشمگین شده است که به دور از خجالت و شرمساری می افتد، \"کسب و کار ما در اینجا است.\" حقیقت تا یک نقطه خاص، اما هیچ furtherâ €؛ همانطور که او به من لبخند ساردونیک نگاه می کند. پیاردللو \"Theatre of Absurdâ € ™ را در این عملکرد عجیب و غریب روشن می کند. یک شکل از درام که بر روی پوچ بودن وجود انسان با استفاده از گفتمان بی ارتباط، تکراری و بی معنی است، موقعیت های بی اهمیت و گیج کننده ای که طرح های واقع گرایانه و منطقی ندارند، تأکید می کند. به طور خالصانه در قالب تئاتری او یک داستان از شش شخصیت را در جستجوی یک نویسنده نشان می دهد که قادر است نه تنها داستان قطعی خود را تکمیل کند، بلکه مشروعیت خود را نیز انجام می دهد. یک داستان است که پس از همه داستان نیست. از طریق استدلال های متعدد میان شش شخصیت و مدیر صحنه در مورد نمایش واقعیت در حالت بی نظیر خود را به مخاطبان نشان می دهد بحث واقعیت واقعیت / واقعیت زندگی /. حس تلخي که نشان مي دهد واقعيت در مرحله عملکرد است، دور از اشکال واقعي است. فراواني تلويزيون واقعي که قطب نما يک کل نسل را تعيين مي کند، اصالت کاراکترهاي آن را اصلاح مي کند. در واقع این تفاوت های ظریف این بازیگرانی است که به طور رسمی اعلام می کنند که نمایش های محترم آنها به صورت خودكار نیستند؟ فیلم هایی که حاکم بر \"داستان واقعی\" هستند، تا چه حدی حقیقت را اعمال می کنند و یا عملگرایانه ای را برای عادی سازی پوچی ویرایش می کنند. پیراندلو تاکید می کند که تئاتر یک توهم واقعیت است که بازیگران احساسات واقعی را از طریق تمرینات و تغییر پذیری پنهان می کنند. ادراک اگزیستانسیالیزم درخشان از شخصیت ها به عنوان شخصیت ها، از طریق زندگی آنها نقش هایی را که آنها به آنها متصل می شوند و عادت های عاطفی مرتبط با نقش های خاص آنها متکی می سازد. که ما که هستیم؟ نقش هایی که ما به آن متولد شده ایم و یا نقش های قابل ملاحظه ای که می خواهیم بازی کنیم.

مشاهده لینک اصلی
کتاب های مرتبط با - کتاب شش شخصیت در جست و جوی نویسنده


 کتاب اسطوره در روان شناسی بدوی
 کتاب میان باغ های پرتقال
 کتاب Passing
 کتاب تمدن اسلامی در قرن چهارم هجری
 کتاب کلرامبو
 کتاب تجربه و طبیعت